Pomoc socjalna

dla środowisk polskich

W lipcu 2018 r. członkowie Studenckiego Klubu Polskiego kolejny raz odwiedzili starszych Polaków w Żytomierzu i obwodzie żytomierskim: emerytów, weteranów WP.

Projekt „Pomoc socjalna i charytatywna dla środowisk polskich przy Obwodowej Organizacji Społecznej „Studencki Klub Polski” trwa od początku bieżącego roku. Realizacja projektu pozwala na wsparcie osób starszych i chorych (zakup leków, pomoc rzeczowa). W ramach projektu zostało objętych opieką 8 osób polskiego pochodzenia. Dla każdego uczestnika projektu były zakupione produkty spożywcze: makaron, ryż, groch, mąkę, kiełbasę, olej, herbatę. Niektórym refundowano koszty zakupu leków.

W imieniu wszystkich uczestników, którzy mogli skorzystać z pomocy, i w swoim imieniu, bardzo dziękuję zarządowi Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie”, Senatowi RP oraz wszystkim tym, kto przyczynił się do realizacji tego projektu.

Wcześniej, Państwo poznali już dwie panie, które zostały objęte pomocą charytatywną, – Jadwigę Rogalską i Tamarę Teleszewską. Przedstawiamy Państwu następne osoby, których możemy wesprzeć:

BRONISŁAWA PRYSIAŻNIUK córka Kazimierza, urodziła się 17 kwietnia 1926 r. w Żytomierzu, w polskiej rodzinie Górskich. Ukończyła dwa klasy szkoły polskiej. Po likwidacji szkoły polskiej, udała się do szkoły ukraińskiej. Później ukończyła Żytomierską Szkolę Medyczną. Podczas formowania jednostek wojskowych Wojska Polskiego na Żytomierszczyźnie Pani Bronisława poszła do wojska (2 Armia Polska, 4 Armiejski Zapasowy Pułk Piechoty, szeregowa). Jako pielęgniarka, pracowała w polskim szpitalu, pomagała rannym. Niedaleko frontu została ranna.

CEZARIA PAWŁOWSKA córka Kamila z domu Orłowska, urodziła się w 1929 r. w polskiej miejscowości Gruzlywec (rejon Marchlewski – polski rejon w Związku Radzieckim 1925-1935). Była 13 dzieckiem w rodzinie. Jej ojciec Kamil 7 stycznia 1936 w wieku 52 lat został rozstrzelany, tego samego dnia w wieku 26 lat został rozstrzelany brat ojca Józef (czyli stryj pani Cezarii). W czasach, kiedy Polaków deportowali z rodzinnej wioski do Kazachstanu, mamie Cezarii udało się uciec. Cały czas do powrotu matki Cezarią opiekowała się starsza siostra Regina. Swoją mamę Cezaria zobaczyła, kiedy miała już 12 lat. Czasy głodu, deportacji, życie bez rodziców, wspomina jako bardzo trudne i smutne. Teraz pani Cezaria regularnie chodzi do kościoła, nadal dobrze mówi po polsku, mieszka razem z mężem, ma już dorosłe dzieci.

W ramach realizacji projektu na prośbę zaprzyjaźnionej polskiej rodziny pani Anny i pana Krzysztofa Alwast, przekazaliśmy także pieniądze weteranom WP: Bronisławie Prysiażniuk (urodzona w 1926, 2 Armia Polska, 4 Armiejski Zapasowy Pułk Piechoty, szeregowa); Zygmuntowi Wengłowskiemu (urodzony w 1925, 1 Armia Polska, 13 Pułk Artylerii Samochodowej, radiotelefonista, plutonowy); Baltazarowi Werchowieckiemu (urodzony w1926, 4 Dywizja Piechoty, 10 Pułk Piechoty, strzelec, szeregowy. Medale polskie); Wiktorowi Więckiewiczowi (urodzony w 1925, 10 Dywizjon Artylerii Szturmowej, radiostacja, sierżant); Anatolowi Zywotiaginowi (urodzony w 1924, 3 Brygada Artylerii Haubic, 10 Pułk Artylerii Haubic, technik artyleryjski, podporucznik).

Dziękuję Państwu Annie i Krzysztofowi Alwast za wsparcie naszych weteranów WP.

Pieniądze oraz pismo informacyjne o następującej treści dostarczyliśmy weteranom: „Proszę przyjąć ten datek ku pamięci naszej rodziny mieszkającej do czasów II wojny światowej we Lwowie. Jeden z nich zaginął bez wieści w okresie 1939/1940, drugi Ryszard Paudyn po nieudanej próbie przedarcia się na Węgry, został wywieziony do lagrów na Syberii. Przeżył cudem. Po utworzeniu Armii Polskiej w Rosji Sowieckiej i jej opuszczeniu na Bliski Wschód wziął udział w walkach o wzgórze Monte Cassino, w walkach o Piedimonte, Boonie i Loreto w Pułku 6 Pancernym Dzieci Lwowskich. Prosimy, aby ku pamięci sp. por. Ryszarda Paudyn żołnierza pochodzącego ze Lwowa polscy kombatanci otrzymali ten datek od jego rodziny, czyli nas. Proszę tez przekazać od nas, ze w 100 lecie tak pięknej rocznicy Odzyskania Niepodległości płyną dla weteranów z Żytomierza od nas z Kanady najserdeczniejsze życzenia za ich walkę, odwagę, krew, bohaterstwo i to, ze o nich z Anią pamiętamy i dziękujemy, ze byli żołnierzami życzymy im dużo zdrowia”.

Projekt „Pomoc socjalna i charytatywna dla środowisk polskich przy Obwodowej Organizacji Społecznej „Studencki Klub Polski” jest współfinansowany w ramach sprawowania opieki Senatu Rzeczypospolitej Polskiej nad Polonią i Polakami za granicą w 2018 roku za pośrednictwem Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie”.

Aktualności —>