Informator
(wydanie II)
W grudnia b.r. został wydany Informator „Żołnierze z obwodu Żytomierskiego w szeregach Wojska Polskiego w czasie II Wojny Światowej” (wydanie II). We współpracy z historykiem, absolwentem Kijowskiego narodowego uniwersytetu im. Tarasa Szewczenki (rok ukończenia 2008) udało się aktualizować II wydanie Informatora „Żytomierzanie w szeregach wojska polskiego (w latach drugiej wojny światowej). Jednym z zainteresowań pana Aleksandra jest zagadnienia historii stosunków ukraińsko-polskich. Pan Aleksander jest autorem wielu artykułów, dot. polsko-ukraińskich stosunków: „Ukraina i Polska: wspólność losu”, „Fatalna utrata drogi do Europy”, „Nasi rodacy w Wojsku Polskim” i inne. Także przy projekcie bardzo nam pomagał płk. Zygmunt Wengłowski (r. u. 1925), prezes Stowarzyszenia Weteranów Wojska Polskiego Żytomierszczyzny.
Przy aktualizacji Informatora, mieliśmy problem, jaki polegał na tym, że po zakończeniu wojny w tych czasach większość osób nie myślała o potwierdzeniu służby w wojsku polskim, i nie wszyscy opowiadali swoim dzieciom, gdzie, kiedy służyli. To chyba wynika z tego, że bały się opowiadać, bo bały się reżymu, jaki był na ten czas. Dla tego, nawet żywi dzieci dzisiaj, nie wiedzą gdzie służyli ich rodzice, tylko niby słyszały, że coś takiego było. Bardzo żałują, że kiedy jeszcze żyli rodzice, nie mieli czasu, możliwości z nimi porozmawiać na ten temat. Też spotkaliśmy się z sytuacją, że dzieci po śmierci rodziców, między sobą nie mogli po dogadać się i każdy coś sobie zabrał z rzeczy, którzy należały ich rodzicom i dalej już nie wiadomo gdzie są te rzeczy (a tam mogli być medale, zaświadczenia itd.).
Także w czasie projektu powstałą lista osób, którzy niby służyli w WP, ale niema żadnego potwierdzenia. W związku z tym, postanowiliśmy na przyszłość z prezesem Stowarzyszenia Weteranów Wojska Polskiego Żytomierzszczyzny płk. Zygmuntem Wengłowskim, że będziemy pisać pisma do Polski, do Centralnego Archiwum Wojskowego w Warszawie w celu otrzymania zaświadczenia, że tacy osoby służyli w WP, kim byli etc.
Projekt został współfinansowany w ramach sprawowania opieki Senatu Rzeczypospolitej Polskiej nad Polonią i Polakami za granicą za pośrednictwem Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie”.